پلی اتیلن های سنگین
پلی اتیلن های سنگین
رده بندی فشاری لوله‌ها براساس استاندارد بین المللی ISO 12162 در جدول زیر نشان داده شده است. اين رده بندی براساس حداقل استحكام 50 ساله لوله انجام شده است.
|
رده بندي |
حداقل استحكام مورد نياز (MPa) |
استحكام 50 ساله |
|
PE63 PE 80 PE100 |
6.3 8 10 |
6.3MPa≤MRS<8MPa 8MPa≤MRS<10MPa 10MPa≤MRS<11.2MPa |
گرچه با ورود پلی اتيلن‌های گونه PE100 تحول بزرگی در بازار ايجاد شد، اما برای كاهش هرچه بيشتر هزينه‌های توليد و رقابت با ساير مواد مثل فولاد در رده‌های فشاری بالاتر، هم اكنون پليمرهای PE112 با حداقل استحكام 11.2MPaوارد بازار شده‌ا‌ند. هر چند به دليل برخي مشكلات در بعضی ويژگيهای آن كاربرد چندانی نيافته‌ا‌ند، ولی توليدكنندگان بزرگ، اكنون با اصلاح اين مشكلات درصدد وارد كردن PE125 با حداقل استحكام 12.5MPa به بازار هستند كه خود موجب تحول عظیمی در صنعت پلی اتیلن مي‌شود. بايد توجه داشت كه يک پليمر مناسب علاوه بر مسئله حداقل استحكام، بايد ويژگيهای فرآورشی مناسبی نيز (با تجهيزات توليدی موجود) داشته باشد. ضمن اينكه ساير ويژگيهای فيزيكی و مكانيكی مورد نياز را نيز تامين كند. بالطبع با افزايش حداقل استحكام ماده مي‌توان در كاربردهای مختلف از ضخامت ديواره كاست.
اين مسئله علاوه بر صرفه جويی در مصرف مواد، موجب افزايش سطح مقطع لوله در قطر خارجي ثابت می شود كه نتيجه آن افزايش ظرفيت انتقال لوله است. اگر ظرفيت انتقال را ثابت فرض كنيم، می توان سرعت انتقال را كاست و در نتيجه از پمپ‌های كوچكتری برای انتقال استفاده كرد. اين امر موجب كاهش هزينه‌ها مي‌شود، ضمن اينكه به هنگام تعمير لوله و استفاده از لوله‌های آستری درون لوله قبلی، افت ظرفيت انتقال زياد نخواهد بود. به عنوان مثال در لوله‌های تحت فشار آبرسانی bar 10 با تغيير مواد از PE80 به PE100، ضخامت كاهش يافته و علاوه بر صرفه جويی در مواد به ميزان %33، سطح مقطع لوله جهت انتقال سيال %16 افزايش می يابد.